پیروزی برابر فولاد، تراکتورسازی و نفت تهران سه پیروزی پیاپی را در جدول به نام پرسپولیس ثبت کرد تا این که این تیم در هفته چهارم برابر سیاه‌جامگان یک بر یک متوقف شد. شکست خانگی برابر پیکان در هفته ششم هم نشان داد برانکو و شاگردانش چندان کار ساده‌ای برای دبل قهرمانی ندارند.

هفته هفتم لیگ برای پرسپولیس با تساوی ۲ بر ۲ برابر سپاهان در خانه حریف همراه بود اما در ادامه باز هم روزهای خوب برانکو و شاگردانش آغاز شد و سرخپوشان تهرانی توانستند چهار پیروزی پیاپی برابر صنعت نفت آبادان، استقلال خوزستان، استقلال تهران و سایپا به دست بیاورند. در ادامه هم یک تساوی برابر پدیده و سه پیروزی برابر پارس جنوبی جم، ذوب‌آهن و سپیدرود باعث شد پرسپولیس نیم فصل اول را با ٣۶ امتیاز به پایان ببرد.
‌
بررسی تیم برانکو در نیمه نخست لیگ نشان می‌دهد این تیم ٨٠ درصد امتیازات ممکن را کسب کرد این درحالی است که پرسپولیس در نیم فصل دوم با افت چشم‌گیر با ٢٨ امتیازی که به حساب خود افزود فقط توانست ۶٢ درصد امتیازات ممکن را به دست بیاورد.

پرسپولیس در نیم فصل نخست فقط یک بار برابر پیکان در هفته ششم متحمل شکست شد اما در نیم فصل دوم، هفته بیست و پنجم درحالی که می‌توانست با برتری برابر رقیب سنتی‌اش قهرمانی خود را مسجل کند، برابر استقلال شکست خورد تا روند افت تیم به طور محسوسی مشخص شود؛ افتی که دلایل متعدد زیادی داشت.

شاگردان برانکو در ادامه لیگ پس از شکست برابر استقلال در ورزشگاه آزادی برابر سایپا هم باختند و در ادامه فصل و با دو هفته تاخیر توانستند با شکست پدیده در مشهد قهرمانی خود را قطعی کنند. پس از این دیدار، پرسپولیس برابر پارس جنوبی به تساوی رسید و در ادامه برابر ذوب‌آهن متحمل شکست شد تا این تیم با خاطره‌ای تلخ راهی دیدار پایانی شود.

پرسپولیس در پایان با پیروزی برابر سپیدرود رشت در حالی جشن قهرمانی گرفت که چهار شکست در کارنامه‌اش ثبت شده بود؛ شکست‌هایی که سه بار در نیم فصل دوم رقم خورد. البته برانکو و تیمش با ١٩ پیروزی که در کارنامه خود ثبت کردند رکورد بیشترین برد لیگ هفدهم را به نام خود نوشتند. پرسپولیس همچنین با ۴٨ گلی که به ثمر رساند و ١۵ گلی که دریافت کرد، عنوان بهترین خط حمله و بهترین خط دفاع را نیز به خود اختصاص داد.

اگر بخواهیم از دلایل روزهای خوب پرسولیس بنویسیم، باید به تمرینات پیش فصل تیم اشاره کنیم. در روزهایی که خیلی از تیم‌ها درگیر حواشی خاصی بودند، برانکو طبق برنامه از پیش تعیین شده تیمش را به یک دوره آماده‌ سازی برد و با استفاده از متدهای روز بدنسازی، تیمش را آماده نبردی کرد که در آن بدون تعطیلات نیم فصل، در چند جام بجنگد. همین موضع باعث شد تیم برانکو از نظر قدرت بدنی و میزان دوندگی بازیکنان در نیم‌فصل نخست به مراتب بهتر از حریفان باشد و امتیازات حیاتی را به حساب خود اضافه کند اما همین فشار زیاد و طی نکردن دوران تعطیلات اثرات منفی زیادی روی تیم برانکو داشت و باعث شد تیمش در اواخر فصل دچار افت محسوسی شود.

همدلی و رفاقت میان تیم یکی دیگر از نکات مثبت تیم برانکو بود. مرد کروات که به خوبی می‌دانست ایجاد وفاق در تیمش می‌تواند قدرت تیمش را چندبرابر کند، تلاش زیادی در این زمینه کرد تا دوستی و صمیمیت در تیمش بیشتر شود. تیمی که روزهای حساس و سختی را از نظر مدیریتی پشت سر می‌گذاشت، به مدد همین همدلی اجازه نداد مشکلات مدیریتی در نتایجش تاثیر داشته باشد.